atılmaq

1. «Atmaq»dan məch.

2. t-siz. Bir şeyin üstündən hoppanmaq, hoppanıb tullanmaq. Xəndəkdən atılıb keçmək. // Hündür yerdən aşağıya tullanmaq, tullanıb düşmək. Barıdan atılmaq. Barıdan atılmaq. Dənizə atılmaq. Pəncərədən atılmaq.

3. t-siz. Cəld yönəlmək, yerimək, yüyürmək, cummaq; üz tutmaq; özünü atmaq. Hamı səs gələn tərəfə atıldı. – Atıl cəbhələrə aslanlar kimi. . . S. V.. Ağabəyim şən addımlarla atılaraq otaqdan çıxdı. Ç.. Məhbusi tez həyətdən küçəyə lampa işığına atıldı. . M. İ.. // t-siz. Sıçramaq, hücum etmək.

◊ Atılıb-düşmək – 1) qalxıb düşmək, tərpənmək, enib-qalxmaq; 2) çalışıb-çapalamaq, əlləşmək, vurnuxmaq; çox oynamaq, hərəkət etmək. <Şahnisə xanım:> – Ay qara qız, – dedi, – deyəsən yorğunsan, bənizin qaçıb. Axşam sənə dedim ki, az oyna, az atıldüş. Çəmənzəminli; 3) etiraz etmək, narazılıq göstərmək, müqavimət göstərmək. Çox atılıb-düşmək. Nə atılıb-düşürsən? – <Gövhərtac:> Bir iki gün atılıb-düşüb yerində əyləşəcək. Ə. Haqverdiyev; 4) (bəzən «sevincindən», «şadlığından» sözləri ilə) çox sevinmək, şadlanmaq, özündən çıxmaq. <Kərim baba> nişanladığını vurduqda, bütün arzularına qovuşmuş bəxtiyar bir uşaq kimi sevincindən atılıb-düşərdi. A. Ş..